Sunday 24 July 2011

വെളുത്ത മരണം ...

ആത്മാവിന്റെ വശ്യതകളിലെവിടെയോ

നഷ്ടമായ ഓര്‍മ്മകള്‍ പുനര്‍ജനിക്കുമ്പോള്‍

ഹൃദയ നൊമ്പരത്തിന്‍ മൗനം

മനസ്സിനെ കല്ലരകല്‍ക്കരികിലെത്തിച്ചു.

മണ്ണിനോടിണങ്ങി കഴിയുന്ന

വയലറ്റ് പുഷ്പങ്ങള്‍ എന്നെ

നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.....

എന്റെ നിരാലംബമായ വികാരങ്ങളിലും

ഏകാന്തമായ ചുംബനങ്ങളിലും

മൌനമായ കണ്ണുനീരിലും

മരണം മണക്കുന്നു...

മരണത്തെ പ്രണയിച്ചാല്‍

മനസ്സില്‍വീര്‍പ്പുമുട്ടുന്ന സ്നേഹം

സ്വതന്ത്രമാകുമെന്നു കാതുകളില്‍ മുഴങ്ങുന്നു...

ഇനിയും നൊമ്പരപെട്ടാല്‍

മനസ്സിന്റെ താളം നിലയ്ക്കും.....

ഈ മരണത്തിനു വെളുത്ത നിറമാണ്...

ജീവിതത്തിനു കറുപ്പും.


3 comments: